En nu?!

Nu moet het er maar eens van komen. De blog die ik al tijden van plan was om te schrijven maar waar geen emotionele ruimte voor was. Want na een veelbelovende opdracht die mij uiteindelijk vooral energie gekost heeft, had ik een enorme behoefte aan niks. Niks hoeven, niks moeten, niks willen, niks doen. Maar dat kon natuurlijk niet helemaal; je bent ondernemer of je bent het niet dus ben ik uiteraard voor mijn bestaande klanten met plezier aan het werk gebleven. En tussendoor was het tijd voor Me, Myself and I. En wat vliegt ook díe tijd!

Ik heb deze benut met leuke dingen met gezellige en liefdevolle mensen, heb trainingen gevolgd, gebingewatched (mijnwoordenboek.nl noemt het ‘comakijken’. Nou, in coma ben ik er niet van geraakt maar relaxt was het wel.)

Op de sterfdag van de man die 35 jaar mijn vader is geweest (bedankt pap!) had ik de behoefte om naar binnen te kijken. En deed ik wat ik mijn organizeklanten vaak aanraad; een braindump maken. Niet de braindump van te nemen acties noteren op een todolijst zodat je hoofd er lekker opgeruimd van wordt maar nu door een emotie-braindump. Door het zogenoemde ‘automatisch schrift’ te volgen.
Freud beschreef het automatisch schrift als middel om de geest van mensen te doorgronden. Ik heb het als volgt gebruikt: een pen en papier gepakt en mijn emoties beschreven zonder er over na te denken. Je kunt beginnen met ‘ik ben boos want …’, ‘ik klamp vast aan…’ of ‘ik ben verdrietig want…..’ In mijn geval ben ik met het laatste begonnen; het was tenslotte de sterfdag van mijn vader. En was het zo ‘automatisch’ dat ik het amper meer na kon lezen. Zelfs de dokter kan mijn handschrift niet lezen, zeg ik altijd dus nou dan weet je het wel.
Afijn, mijn braindump ging dus over verlies, over afscheid nemen, over acceptatie van wat is. En hoe fijn was dat! Het leverde ruimte op! Ruimte die nu mag worden ingenomen door andere dingen. Ruimte voor zelfbewustzijn, voor tevredenheid en voor vertrouwen. Vertrouwen dat de dingen mogen zijn wat ze zijn; dat dat ook oké is.

En nu? Nu dit als een mantra herhalen… herhalen… herhalen. Zodat wat ik die dag voelde, blijft hangen. Ook op momenten dat twijfel, verlies, verdriet of onmacht weer komen kijken of daar plaats voor is in mij. En die plaats is er vast wel; het gaat er nu om dat al het fijne meer plek inneemt.

En wat is dan ‘het fijne’ voor mij, vraagt het stemmetje van mijn hart. Fijn is dat ik de trainingen die ik vorig jaar op het gebied van Outlook, opfris-Nederlands, Prezi, Mailchimp en Communicatie vanuit NLP heb gevolgd in praktijk mag brengen. Dat ik starters mag blijven begeleiden bij hun stappen naar (meer) klanten. Dat ik nog meer zin heb in ‘bakkies’ en gezellige etentjes met collega’s, ex-collega’s en collega-vriendinnen die ik enorm waardeer. En dat ik toe ben aan nieuwe klanten die ik mag helpen met hun personal branding, met zakelijke ondersteuning waardoor zij zich kunnen focussen op hun business. En dat ‘het fijne’ daaraan is dat dat ook voor een paar uur kan en mag.
Dus het antwoord op de vraag ‘En nu?’ is: weer met volle energie en veel plezier doen wat ik de afgelopen 6 ondernemingsjaren ook deed: anderen blij maken met mijn kennis en ervaring (dus als je wat weet?…). Met iets meer tijd voor Me, Myself and I, dat wel.

Liefs,